Σε ότι αφορά την αγάπη έχουμε όλοι διαβάσει χιλιάδες άρθρα, βιβλία. Έχουμε βρεθεί σε χιλιάδες συζητήσεις αλλά ίσως κάποιοι έχουν βιώσει την αγάπη αυτή που σε ολοκληρώνει σε όλα τα επίπεδα.

Η αγάπη μπορεί να είναι ακόμα και μία σεξουαλική επιθυμία , όπου μέσω της αύξησης των οιστρογόνων και της τεστοστερόνης νομίζουμε ότι αγαπάμε.

Η αγάπη  μπορεί να είναι τυφλή, υστερόβουλη, άνευ όρων, ανεκπλήρωτη, καταστρεπτική…

Κάτω από την ομπρέλα της αγάπης όμως, υπάρχουν πολλές αρετές όπως: ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, θαυμασμός, ευγένεια, συμπόνια, έρωτας, χαρά, έλξη …

Όταν λοιπόν αναφερόμαστε σε ένα τέτοιο είδους αγάπης μιλάμε για την ολοκληρωτική αγάπη, για την αγάπη που σε ανασταίνει και σε ανεβάζει καθημερινά στα ουράνια, με όλη την σημασία της λέξης.

Όμως, τι γίνεται όταν η αγάπη ναι μεν υφίσταται και από τους δύο αλλά τελικά σε κάποιες περιπτώσεις είναι μονόπλευρη σε ότι αφορά το «μέγεθος»;

Υπάρχει μέτρηση της αγάπης; Πως τη μετράς;

Πως την βιώνει εκείνος ο οποίος αγαπά με όλο του το ΕΙΝΑΙ;

Πως την βιώνει εκείνος που δέχεται απλόχερα την αγάπη, πως αντιδρά;

Νομίζω ότι η έννοια της αγάπης είναι συνυφασμένη με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…. Ναι, με αυτήν την σπουδαία αρετή…

Αφήνεις τον άλλο να είναι ο εαυτός του πάνω από όλα, να είναι ελεύθερος και έτσι τον αγαπάς…

Έτσι όταν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει ισοτιμία και ο όρος μέτρηση «ξεκληρίζεται»….

Η πραγματική αγάπη είναι αυτή που δίνεις. Δεν γνωρίζει καμία  ιδιοτέλεια.

Στην αγάπη το εγώ και εσύ….γίνεται ΕΜΕΙΣ….