Τι ορίζεται σαν απωθημένο;

Γράφει η Maarit

Τι ορίζεται σαν απωθημένο ; Αναρωτιέμαι εδώ και πολλά βράδια, το συζητάω με φίλες και παρέες, στη δουλειά ακόμα και σε άτομα στην οικογένεια μου με τα οποία έχω άνεση να συζητάω.
Μέχρι στιγμής όσα απωθημένα είχα αποκτήσει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τα πραγματοποίησα. Είτε αφορούσαν τα γκομενικά ή καμία σχέση με γκομενικά. Ήθελα εδώ και χρόνια να πάω ταξίδι στο Βερολίνο, το κατάφερα πέρυσι και ήταν τέλεια ! Και ήμουν και υπερβολικά χαρούμενη και στην προετοιμασία και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Ήθελα να κάνω τατουάζ, το έκανα πριν 3 χρόνια περίπου. Τώρα θέλω να κάνω και άλλα. Και θα τα κάνω σε κάποια στιγμή, όλα όσα θέλω, και ας γκρινιάζει η μαμά μου για το ότι είναι βλακείες. Ήθελα στην μετά εφηβική μου φάση να κάνω τρύπα στο οφαλό. Το έκανα και αυτό. Μου πέρασε και την άφησα να κλείσει. Πριν λίγες μέρες έκανα το μεγαλύτερο απωθημένο που είχα από την εφηβεία. Τρύπα στη μύτη. Να μαι τώρα να παιδεύομαι να την καθαρίσω και να τσιρίζω γιατί έβγαλε αίμα, αλλά το έκανα. Έστω και με πολλά χρόνια καθυστέρηση.
Γενικότερα τα απωθημένα μας όταν περνάνε τα χρόνια, σιγά σιγά τα καταφέρνουμε. Με όποιο τρόπο και σε όποιο χρονικό πλαίσιο γίνονται. Απλά γίνονται. Ξυπνάς ένα πρωί και πας μια βόλτα, μπαίνεις σε ένα μαγαζί που κάνουν τρύπες στη μύτη και την κάνεις. Σιγά που ήταν πολλά τα 12 χρόνια που το ήθελα ! Να τα κατάφερα ! Τι και αν ήθελα να πάω Βερολίνο από το 2010 και τσακωνόμουν με τον Κοντό σχετικά με την εποχή και το αν κάνει κρύο ή «τώρα είναι καλοκαίρι τι Βερολίνο και αηδίες;» Έφτασε το 2014 και πήγα ! Χωρίς τον Κοντό φυσικά!

Σε ότι αφορά τα γκομενικά τώρα, το πράγμα είναι λίγο πιο περίπλοκο. Απωθημένο μπορεί να είναι κάποιος που έχεις βάλει στο μάτι και τον καταφέρνεις το ίδιο βράδυ και αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου που η αυτοπεποίθηση σου έπιασε υψηλές τιμές και έκανες τις σωστές κινήσεις. Όταν όμως αυτό το άτομο είναι το Απωθημένο τι κάνεις ; Όταν κάνεις όλες τις σωστές κινήσεις και βλέπεις ανταπόκριση αλλά μένει μόνο εκεί ; Το Απωθημένο μόλις έγινε κόλλημα. Χοντρό. Και ό,τι κάνει το αναλύεις. Από το πώς σε κοίταξε μέχρι το τι σου είπε. Και τότε το χάνεις. Παραμένει Απωθημένο ή έγινε κάτι παραπάνω ; Μήπως έγινε προσωπικό στοίχημα ; Αυτό που θες να καταφέρεις γιατί δεν γίνεται ρε φιλαράκι να μου χαλάς το σερί εσύ …

Σιγά σιγά το ξέρεις και εσύ μέσα σου ότι είναι και λίγο προσωπικό στοίχημα. Αλλά και πάλι θες να το καταφέρεις. Συνήθως γίνεται σε μια φάση της ζωής σου που όλα δεν σου πάνε και τόσο καλά και παραμυθιάζεις τον εαυτό σου ότι η κατάκτηση του Απωθημένου θα τονώσει τον πληγωμένο σου εγωισμό. Από την άλλη κρατάς και λίγο χαρακτήρα μην σε πει και λυσσάρα. Είσαι φιλική, πλευρίζεις με τον σωστό(για σένα τρόπο), υφαίνεις τον ιστό σου και περιμένεις μέχρι να γίνουν τα πράγματα όπως τα θες. Και κάπου εκεί το πράγμα πάει στραβά. Γιατί στο πρώτο πιο έντονο βλέμμα του τα χάνεις. Τη στιγμή που θα σου πει κάτι που συνέβει πιο παλιά και νομίζεις ότι μόνο εσύ κωλοχαίρεσαι που το θυμάσαι, η υπομονή σου βγάζει φτερά και θέλεις εκείνη τη στιγμή να τον αρπάξεις σαν να μην υπάρχει αύριο.
Αλλά δεν το κάνεις, γιατί ντάξει είμαστε και λογικοί άνθρωποι, έχουμε και ένα όνομα πανάθεμα μας. Ίσια και όμοια με όλες που ξεροσταλιάζουν μπρος του θα γίνεις; Όχι αγάπη μου. Θα περιμένεις το Απωθημένο να κάνει κίνηση ώστε να μπορέσεις και εσύ μετά να λιποθυμήσεις σαν κυρία καθώς θα χτυπιέσαι σαν 5χρονο.
Το θέμα είναι, θα γίνει ποτέ; Και αν γίνει; Θα είναι μόνο για αυτό; Τα απωθημένα μας είναι μόνο για να τα πραγματοποιήσουμε ή θέλουμε και το κάτι παραπάνω; Όσες φορές το έχω σκεφτεί και όσα απωθημένα έχω πραγματοποιήσει ποτέ δεν είναι όπως τα φαντάζομαι μετά. Συνήθως υπάρχει μεγάλη δόση αμηχανίας, ηλίθια βλέμματα τύπου «τον/την κατάφερα», λίγο χειροκρότημα από τις φίλες και τέλος. Αλλά κυρίως αμηχανία.
Σκέφτομαι ότι αν ποτέ καταφέρω το Απωθημένο, οι βραδυνές μου έξοδοι δεν θα είναι ποτέ πια οι ίδιες. Από τη μια ή που δεν θα τον κοιτάω γιατί δεν θα ξέρω πώς να αντιδράσω και από την άλλη θα αλλάξω στέκι για να αποφύγω το ότι δεν θα τον κοιτάω μιας και δεν θα ξέρω πως θα αντιδράσω. Όπως και να χει θα αλλάξει κάτα πάρα πολύ η συμπεριφορά μου μιας και κινούμαστε στους ίδιους χώρους.
Ως τώρα τολμώ να πω πως είμαι και λίγο ικανοποιημένη από το συγκεκριμένο Απωθημένο. Ναι συνεχίζω να θέλω να ξεμοναχιαστούμε και να γίνουν τα πάντα σαν Χολυγουντιανή ταινία, αλλά και όλο αυτό το παιχνίδι δεν το λες και άσχημο ως προς την τόνωση του εγωισμού μου. Όποτε το αφήνω ως έχει και απλά ελπίζω όταν με το καλό πραγματοποιηθεί να μην τρέχω σαν την τρελή να ανακαλύψω νέα στέκια ! (Γιατί έχουμε και ένα όνομα!!)