Γράφει η Twinkles
Ήταν από εκείνες τις ημέρες που πασχίζεις κυριολεκτικά να τελειώσεις τη δουλειά σου γιατί τα deadlines έρχονται με ταχύτητα φωτός και εσύ πρέπει να είσαι μέσα. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν ακούς από την ίδια σου την αδερφή «Πάμε για καφέ με έναν φίλο μου που θα φέρει και έναν φίλο του». Single εσύ καιρό με νεύρα πολλά λες με το ζόρι «οκ, αλλά μόνο για μια ώρα».
Και τότε τον συναντάς και όλο το σύμπαν συνωμοτεί στο να μην ακούς τίποτα από όλη τη συζήτηση παρά να κοιτάς μόνο στα μάτια εκείνον. Τελειώνοντας από τον καφέ λοιπόν λέω στην αδερφή μου «Εγώ με αυτόν θα κάνω σχέση πάει και τελείωσε».
Λίγο καιρό αργότερα συναντηθήκαμε στο χωριό του. Στο ίδιο που περνούσα και εγώ τα καλοκαίρια μου. Πώς δεν τον είχα δει; Πέρασα από την καφετέρια που δούλευε για να πάω σε μια φίλη μου να μου φτιάξει τα μαλλιά για το βράδυ. Τότε ήταν που ζήτησε το τηλέφωνο μου. Το ίδιο βράδυ γίναμε ζευγάρι.
Στα 3 χρόνια που ήμασταν μαζί είχαμε και τις καλές μας μέρες. Η απόσταση όμως ήταν κάτι που μας χώριζε πάντα μιας και εγώ ήμουν φοιτήτρια. Φυσικά, 2 λάθη του από απροσεξία ήταν ικανά για να χάσω κάθε εμπιστοσύνη μου απέναντι του. Βλέπεις, τον άλλον δεν τον καταλαβαίνεις με την πρώτη ότι είναι γυναικάς.
Ένα πρωί λοιπόν έμαθα ότι πήγε στο χωριό της πρώην του, εντελώς τυχαία;;Το ίδιο απορώ και εγώ μέχρι και σήμερα. Φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τότε ο καλός μου συνέχιζε και επικοινωνούσε με την πρώην του ενώ εκείνη πάντα έψαχνε τρόπο να του την πέσει. Ήξερε άραγε ότι είχε σχέση; Ποτέ δεν θα μάθω αφού όταν έμαθα ότι ήταν εκεί και του ζήτησα να χωρίσουμε.
Και είναι ένας χωρισμός πάντα τόσο εύκολος ακόμα και όταν έχεις φάει κέρατο και το ξέρεις; Μπα! Για τα επόμενα 3 χρόνια που ακολούθησαν συνέχισα να βρίσκομαι μαζί του. Και να τον αγαπάω, γιατί πραγματικά τον αγαπούσα. Ορκιζόμουν ότι θα αλλάξω και ότι τον αγαπάω αλλά εκείνος πια ήταν ανένδοτος. Έκανε τη ζωή του όπως κάθε άλλος άντρας. Ποτό, ξενύχτια και γκόμενες. Ατελείωτα κατεβατά στα μηνύματα και μεθυσμένα σ αγαπώ ακολούθησαν από μέρους μου. Και σεξ, μόνο σεξ που όχι μόνο δεν μου προκαλούσε ευχαρίστηση αλλά αντίθετα έφερνε δάκρυα στα μάτια μου και μίσος.
Στους φίλους μου έλεγα ότι τον αγαπάω και πως είναι ο άντρας της ζωής μου και ναι αν μπορούσα να τον παντρευτώ θα το έκανα αύριο κιόλας. Και κάπου εδώ η μοίρα έπαιξε το παιχνίδι της.
Γνώρισα ένα καταπληκτικό παιδί που είμαστε μαζί εδώ και αρκετό καιρό και με αγαπάει και το καταλαβαίνω κάθε φορά που με κοιτάζει. Οτιδήποτε παλιό το έχω διαγράψει και μου έχουν μείνει μόνο οι ωραίες στιγμές. Ίσως ούτε και αυτές για να είμαι ειλικρινής, κατά βάθος συνειδητοποίησα ότι δεν είχε να μου προσφέρει τίποτα.
Με σημάδεψε όμως αυτός ο άνθρωπος. Όχι για άλλο λόγο αλλά τώρα που νιώθω πιο όμορφα από ποτέ φοβάμαι. Φοβάμαι πως ο αγαπημένος μου κάποια στιγμή θα κάνει ότι έκανε και ο προηγούμενος. Όσο και αν ορκίζεται πως δεν έχει μάτια για άλλη, ζηλεύω! Και το ξέρει καλά. Με βοήθησε όμως να το ξεπεράσω σε μεγάλο βαθμό και να του έχω εμπιστοσύνη. Γιατί τελικά η εμπιστοσύνη κερδίζεται! Δεν είναι δεδομένη ποτέ.
Όσο για τον πρώην…Ποιόν πρώην; Ούτε και με νοιάζει τι κάνει! Είμαι πολύ ερωτευμένη και ζω την κάθε στιγμή…
Leave A Comment