Εύκολα το λες αλλά ξέρεις τι πραγματικά πρέπει να σημαίνει; Και να το εννοείς…

Αγαπάω κάποιον σημαίνει πως τον δέχομαι όπως είναι. Με τα ελαττώματα, με τα προτερήματα, τις ιδιοτροπίες του, τα λάθη του, τα νεύρα του, τον κυκλοθυμισμό του, την αγάπη του για τα μικρά πράγματα, τις εμμονές του και τους φόβους του. Μέχρι εδώ καλά…

Υπάρχει και το δεδομένο που λέει (και πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά πριν πεις σ’αγαπώ) πως δεν θα είναι όλες οι μέρες αγγελικά πλασμένες. Όχι, θα είναι περισσότερες με συννεφιά παρά με ήλιο. Και εδώ είναι η μαγκιά. Να είναι οι μέρες συννεφιασμένες και να τις κάνει ο άλλος λαμπερές με το πιο μικρό πράγμα. Να είναι όλα χάλια και να είναι εκεί. Εκεί που όταν τον δεις να ξέρεις πως όλα θα ισιώσουν.

Όμως δεν αγαπάς τον άλλον στα εύκολα. Στα εύκολα όλοι είναι εκεί. Στα δύσκολα είναι οι ελάχιστοι. Και όταν αγαπάς είσαι εκεί. Όσο άσχημα και αν είναι ο άλλος, όσο γκρινιάρης, όσο δύστροπος και όσο και αν όλα καταστρέφονται. Αγαπάς τον άλλον επειδή είναι ΑΥΤΟ το άτομο. Και δεν είναι υποχρέωση να προσπαθείς να τον χαλαρώσεις. Είναι ένστικτο. Χωρίς να στο ζητήσει κανείς ή να το σκεφτείς, ενστικτωδώς…

Για αυτό πριν πεις σ’αγαπώ να ξέρεις να το εννοείς. Να σου βγει φυσικά, να μην το πιστεύεις και εσύ πως υπάρχει άνθρωπος που σε κάνει να νιώθεις τόσο περίεργα όμορφα. Και να είσαι εκεί, πλάι του όταν όλα θα μοιάζουν τελείως διαλυμένα. Γιατί τότε η πραγματική αγάπη διαφέρει από την… γιαλαντζί!