Λογικά, αν ένας άνθρωπος σου έλεγε πως έχει θέματα δέσμευσης, θα του έλεγες “χάρηκα για τη γνωριμία” και θα έφευγες. Λογικά…

Έλα όμως που εσύ κι εγώ και αρκετές άλλες, αρνούμαστε να δεχτούμε την ειλικρινή πρόθεση πίσω από αυτή τη δήλωση –και πίστεψε με είναι ειλικρινής- αλλά βάζουμε στόχο να την ανατρέψουμε υπέρ μας προκειμένου να συνειδητοποιήσει ο άλλος πως μπορεί και θέλει να δεσμευτεί μαζί σου!

Μερικά παραδείγματα που εμποδίζουν το λογικό σου κομμάτι να λειτουργήσει:

“Μα είναι τόσο γλυκός και τρυφερός”

“Κάνουμε υπέροχο σεξ κι αυτό συμβαίνει ανάμεσα σε δύο άτομα με ουσιαστικό δέσιμο”

“Μου έχει εκμυστηρευθεί τόσα πράγματα για τη ζωή του” (άρα με εμπιστεύεται)

“Δεν με αφήνει να πληρώσω ποτέ όταν βγαίνουμε μαζί” κι άλλα συναφή.

ΟΚ, δεν αμφισβητεί κάποιος ότι του αρέσεις, το θέμα είναι πόσο του αρέσεις…

Συνεχίζεις ακάθεκτη και αρχίζεις και εμπλουτίζεις τη φαντασίωση της σχέσης και με δικαιολογίες:

“Είναι πολύ πιεσμένος στη δουλειά”

“Έχει πληγωθεί από την πρώην του και έχει αποκτήσει φόβο δέσμευσης”

Και άντε σου λέω εγώ πως ισχύουν τα παραπάνω και επιπροσθέτως μπορεί να σε θέλει πολύ αλλά να επιθυμεί να ελέγχει τα συναισθήματα του και όχι να τα εκφράζει ελεύθερα.

Το πρόβλημα είναι πως για αποκτήσεις τη σχέση που θέλεις μαζί του οφείλει πρώτα να διαχειριστεί αυτά τα ζητήματα και μετά να προχωρήσει σε δέσμευση.

Και επειδή πρόκειται για μία διαδικασία που είτε δεν γίνεται ποτέ, είτε απαιτεί χρόνο όταν συμβαίνει το δικό σου μυαλό γεμίζει με ιδέες όπως “Ίσως αν έκανα περισσότερα για εκείνον” ή “Ίσως αν έχανα μερικά κιλά ή έβαφα ξανθά τα μαλλιά μου (σαν εκείνη τη μοιραία πρώην), να με ήθελε περισσότερο”.

Μόνο που ό,τι κι αν πεις ή κάνεις δεν θα αλλάξει τον τρόπο που έχει αποφασίσει να σε έχει. Αν αγνοήσεις αυτή την αλήθεια, τότε το πιο πιθανό είναι να αγνοήσεις πολλές κόκκινες σημαίες με την παραμικρή ελπίδα στον ορίζοντα και να επενδύσεις χρόνο, ενέργεια και συναισθήματα σε έναν άνθρωπο που από την αρχή ήταν ξεκάθαρος με το τι θέλει.

Και όταν έρθει η μοιραία στιγμή που η οθόνη του κινητού δεν ξαναφωτίσει με κλήση ή με μήνυμα του θα θυμώσεις με τον εαυτό σου που ξόδεψε τόσο χρόνο και επένδυσε συναισθηματικά σε αυτό τον άνθρωπο. “Πως μπόρεσα να μη δω τόσες κόκκινες σημαίες;” θα αναρωτιέσαι.

Στη συνέχεια θα θυμώσεις και μαζί του που ήξερε πως νιώθεις για εκείνον και το εκμεταλλεύτηκε και που δεν κατάλαβε την αξία σου. Που έβλεπε πως επένδυες σε εκείνον και δε σε σταμάτησε.

Μόνο που στις σχέσεις των ενηλίκων όταν βλέπουμε την ταμπέλα (γιατί τη βλέπεις κι ας την αγνοείς) “Προχωράς με δική σου ευθύνη” τότε όντως είναι δική σου ευθύνη αν θα την αψηφήσεις και θα πάρεις το ρίσκο να προχωρήσεις.

Η καρδιά σίγουρα θα θεραπευτεί και αυτό που πρέπει να σου μείνει από μια τέτοια κατάσταση είναι πως δεν έφταιγες εσύ που δεν έκανε σχέση μαζί σου, απλώς υπήρχε ασυμβατότητα.

Κάποια “γιατί” όπως αυτά της ασυμβατότητας είναι μάταια. Όπως μάταια είναι και τα “γιατί” που αναρωτιέσαι όταν βρίσκεις έναν άνθρωπο θέλει να κάνει σχέση μαζί σου. Γιατί τότε απλώς δεν θα σου αφήνει κανένα περιθώριο για αμφιβολίες και ερωτήματα!