Γράφει η Μαρία Bra

Στη ζωή μας μαθαίνουμε από πολύ μικροί να συμβαδίζουμε με τις ελλείψεις,τις απώλειες,τις φρικτές καταστάσεις, τις κακοτυχίες… Επίσης μαθαίνουμε να είμαστε άλλοτε πιο δυνατοί και άλλοτε πιο ευάλωτοι… Η ζωή άλλωστε ξέρει…

 

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό σε εμένα; Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί πως κάποιος-α μας έχει καταραστεί; Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί πως μας έχουνε μουτζώσει;

 

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί πως κάποιος μας κάνει πλάκα γιατί δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα τόσο καλά; Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί πως είμαστε ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου;

 

Γεμίζουμε τη ζωή μας με άπειρα ερωτήματα από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε για ύπνο.. Βασανίζουμε το μυαλό μας-τη σκέψη μας και το είναι μας, με ερωτήσεις που ίσως δεν έχουν καμμία απάντηση τελικά..

 

Πόσες χαμένες σχέσεις..Πόσες χαμένες σκέψεις..Πόσες χαμένες στιγμές…

 

Πόσες φορές έχουμε κλάψει..Πόσες φορές έχουμε γελάσει…Πόσες φορές έχουμε μισήσει..Πόσες φορές έχουμε αγαπήσει…

 

Πόσο μου λείπεις..Πόσο σε μισώ..Πόσο σε αγαπάω..Πόσο σε θέλω.. 

 

Έχω ζήσει και την απώλεια, και την έλλειψη,και την κακοτυχία,και την ηρεμία,και τον έρωτα,και το μίσος,και την αγάπη, και τον πόνο…Ψυχικό και σωματικό πόνο…

 1467264_10201914096067641_1344623997_n

Και τελικά τι; Μετράμε τις ερωτήσεις μας και τις στιγμές μας μπας και γίνουμε ευτυχισμένοι;

 

Λάθος μας…

 

Όλα περνάνε.. Όλα περνανε…

 

Αργά ή γρήγορα όλα περνάνε..

 

Γι’αυτό ας μην ξοδεύουμε όλη μας την ενέργεια στις ερωτήσεις…

 

Ας ζήσουμε και λίγο..

 

Γιατί στο τέλος όλα περνάνε…