Ξέρεις τι είναι να μην σε έχω;

Γιατί τι είναι τελικά μια καθημερινότητα χωρίς έρωτα; Το λιγότερο κενή…

“Ξέρεις λοιπόν τι είναι να μην σε έχω; Είναι όπως ένα χριστουγεννιάτικο πρωινό χωρίς δώρο. Σαν κάθε ώρα της ημέρας να είναι πιο επίπονη από την προηγούμενη, κάθε λεπτό πιο αβάσταχτο και κάθε δευτερόλεπτο σαν ένα μικρό καρφί.

Ξέρεις πως είναι να πιάνω το κινητό νευρικά και να περιμένω ένα μήνυμα σου;

Ξέρεις τι είναι να σε ψάχνω σε πράγματα που φαίνονται ανόητα αλλά να μετράνε για μένα όσο ένας τόνος χρυσάφι;

Ξέρεις τι σημαίνει το χαμόγελό σου για μένα και να μην είναι το πρώτο πράγμα που θα δω όταν ξυπνήσω και το τελευταίο πριν κοιμηθώ;

Ξέρεις πως είναι να ψάχνω στα σκοτάδια το δικό σου φως;

Ξέρεις πόσο βάρος πρέπει να σηκώνω στις πλάτες μου, χωρίς εσένα πλάι μου;

Ξέρεις τι είναι να μην μπορώ να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω ότι σε αγαπώ;

Ξέρεις ότι κάθε στιγμή δίπλα σου, εύχομαι να μην τελείωνε ποτέ;

Ξέρεις τι είναι να μην φοβάσαι κανέναν επειδή αγαπάς;

Ξέρεις πως είναι να κοιτάζω τους δείκτες στο ρολόι και να περιμένω να εμφανιστείς για να χαμογελάσω;

Ξέρεις πως τίποτα δεν είναι το ίδιο όταν εσύ δεν είσαι εκεί για να του δώσεις νόημα;

Ξέρεις πως δεν θυμάμαι την ζωή μου πριν εμφανιστείς εσύ; Ποιος ήμουν, που ήμουν και που πήγαινα;

Ξέρεις πως ακόμη και τα αστέρια είναι λίγα μπροστά στα μάτια σου;