Σίγουρα μόλις διάβασες τον τίτλο εκνευρίστηκες, και δικαίως. 

Άφησε με όμως να σου εξηγήσω το μυαλό ενός άνδρα που θέλει τη γυναίκα να του κάνει τα χατίρια αλλά να μην το παρακάνει.

Η εποχή που ζούμε δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από την οικονομική κρίση, αλλά κυρίως από την κρίση στις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, στην καθημερινές, σε εκείνες που σε κάνουν στο τέλος της ημέρας να ξαπλώνεις ήρεμος/η. η το αντίθετο.

Γνώρισα μια κοπέλα λοιπόν που οι αρετές τις ήταν αναρίθμητες και θαυμαστές. Όμορφη, ευγενική, και κυρίως χωρίς να γκρινιάζει. Ναι κι όμως υπάρχει στη πραγματικότητα. Τον πρώτο καιρό όλα κύλησαν πάνω κάτω όπως όλες οι νέες σχέσεις με φαγητό έξω, βόλτες, σινεμά και όλα τα κλισέ που κάνει ένα νέο ζευγάρι.

Όλα καλά μέχρι εδώ…για την ακρίβεια παρά ήταν καλά τα πράγματα. Και τότε ήταν που αναρωτήθηκα, μήπως κάτι δεν πάει κάλα;

Τότε λοιπόν άρχισα να παρατηρώ τις συζητήσεις μας, και διαπίστωσα πως δεν διαφωνούσαμε πουθενά. Για την ακρίβεια συμφωνούσε σε ΟΛΑ όσα έλεγα, από το πιο απλό πράγμα παραδείγματος χάριν τον καιρό μέχρι την πολιτική και το πρόσφατο δημοψήφισμά.

Και κατάλαβα πως όχι απλά βαριόμουν, αλλά  ήθελα να εξαφανιστώ από προσώπου γης κάθε φορά που μου άνοιγε συζήτηση για κάποιο θέμα και λογικό ήταν καθώς ένιωθα πως κάνω μονόλογο!

Κάποια στιγμή λοιπόν την έπιασα να μιλήσουμε  και τις εξήγησα τι συμβαίνει και γιατί δεν περνούσαμε καλά μαζί.

Και με αφοπλιστική ειλικρίνεια μου απάντησε πως επίτηδες ήταν τόσο συγκαταβατική μαζί μου, και μου εξήγησε πως έτσι νιώθει και έτσι κάνει.

Η ζημιά όμως είχε γίνει ήδη, εγώ είχα χάσει το ενδιαφέρον μου και έληξε άδοξα αυτή η σχέση.

 Το συμπέρασμα είναι το έξης, σε όλα χρειάζεται ισορροπία και από τις δυο πλευρές, δεν πρέπει να υπάρχει λοιπόν, η τέλεια γυναίκα ούτε και ο τέλειος άνδρας για να κρατιέται το ενδιαφέρον ζεστό και αμείωτο !